صفحه یکم

دوستان عزیز: در این بخش از سایت صفحه ای برای حفظ محیط زیست آغاز می کنیم تا با کمک شما دوستاران محیط زیست بتوانیم تا تحقق  این برنامه که موضوع این صفحه است، شامل پژوهشی در خصوص انرزی خورشیدی در کویر ( مرکزی یا لوت) را ادامه دهیم.

چنین طرحی تنها با برنامه ریزی و مشارکت متخصصین صفحات خورشیدی، عالمان کویر شناس، تسبیت کننده گان شن های روان، جنگل کاران کویری ، متخصصین محیط زیست، متخصصین آب شیرین کن،متخصصین انتقال آب از خلیج فارس تا کویر، کانال ساز ها، راهدارها، معماران و . . .میباشد و بدیهی است در این راه نیروی عظیم کار جوانان کشورمان که آماده خدمت به سرسبزی و محیط هستند امکان پذیر است .

تنها فکر کنید هزاران نفر متخصص و نیروی کار در کویر آماده کارند، در همین زمان باید کلیه مکانات زندگی مانند خوراک، بهداشت، درمان، راه، وسایل حمل و نقل و. . . لازم است و در نظر داشته باشید که یک چنین طرحی چند هزار نفر را به اشتغال و کار وادار می نماید اشتغالی واقعی ونه کاذب .

بنا بر این این طرح نمی تواند توسط فرد انجام شود و نیاز به ده ها تخصص و هزاران نیرو در بخش های مختلف دارد که این صفحه آماده انتشار مقالات و پژوهشهای این انسان های بزرگ با نام خودشان خواهد بود تا گروهی آغاز گر طرحی جامع را آماده و تقاضای امکانات از مدیران کشور بنمایند.

ابر و باد و مه و خورشید در کارند

همکاران گرامی منظور ما از این پروژه،  استفاده  از دها هزار متر مربع از صفحات خورشیدی در کویر است که بتوان بخشی از انرژی تمام نشدنی خورشید را در جهت آبادانی کویر بکار گرفت وسعت این طرح ان چنان زیاد است که در نهایت با فروش برق قادر به تامین منابع مالی خود خواهد بود که این خود نیز دلیل ایجاد مناطق کشاورزی و تولیدات کشاورزی و ساختمان و . . .می گردد.
دلایل ما برای این پروژه به شرح زیر خلاصه می شود:
•    بخش بزرگی از کشور پهناور ما در منطقه خشک و بیابانی جهان قرار گرفته است.
•    کویرهای ما  با دارا بودن صد ها کیلومتر زمین های بایر و بلا استفاده،  بهترین مکان برای آبادانی است.
•    نیروی عظیمی از جوانان کشورمان بیکار و  آماده تلاش برای پیشرفت خود و کشورشان هستند.
•    باید روزی این گونه طرح ها برای آبادانی کشورمان بدون اتکا به آب و انرژی های موجود که در حال حاظر با کمبود شدید آن به دلیل افزایش جمعیت مواجه هستیم آغاز گردد.
سالها قبل در یکی از کتاب های تاریخ خواندم که در جریان تاخت و تاز مغول ها در ایران آن زمان و کشتار بی سابقه ای که  انجام دادند جمعیت کشور به یک دهم رسید، یعنی اگر ده نفر چند هکتار زمین را تبدیل به باغ میوه کرده و از دل زمین آب بیرون می آوردند و . . اکنون یک نفر از آنان باقی مانده همین امر باعث شد تا اندک مردم باقی مانده که به کوه ها فراری شده بودند نتوانند به قنات ها و باغ ها رسیدگی کنند و ایران عزیز آرام آرام تبدیل به بیابان شد، کشوری که اکثر مردمان آن کشته شده بودند دیگر نه توان سیاسی، نظامی و علمی داشتند و نه نیروی کار تا بتواند کشور را از این ورطه سقوط نجات دهد. ولی اکنون ، همه این توانائی ها را در اختیار داریم و می توانیم ایران را تبدیل به کشوری سر سبز و آباد کنیم، البته اگر به خود باور داشته باشیم، این باور را نمی توان در شهر ها ی بزرگ که دارای تمامی امکانات رفاهی هستند آغاز کرد و باید اندیشه های نو را در مکان های نو با امکانات طبیعی و بکر آغاز کرد.